Salam..
Dua hari ni heboh serata Malaysia pasal seorang ibu di Kota Bahru mengelar bayinya yg baru berusia 82 hari. Ramai mengaitkan kes itu dengan meroyan ataupun bahasa saintifiknya postpartum depression.
Rasanya kebanyakan ibu2 mesti pernah mengalami benda ni, kalau tak banyak mungkin sikit pernah ada rasa some kind of depression masa berpantang kan?
So did I.
Maklumlah berpantang anak pertama.
Mengandung takde masalah, bersalin takde masalah, tapi Allah uji semasa berpantang. Sungguh cakap, kalau orang tanya apa yg paling traumatic sekali antara mengandung, bersalin atau berpantang, saya pilih berpantang.
Reason?
Pertama, kurang bantuan suami. Tapi jangan silap. Bukan suami taknak tolong tapi dia tak dapat tolong. Masa tu dia still kerja company swasta, paternity leaves 3 hari je. Cuti pulak sehari seminggu. Sy berpantang di kampung, 2 jam jarak perjalanan dari rumah kami.
Waktu siang sy memang takde masalah sebab ada adik dan mak membantu. Tapi sy struggle apabila tiba waktu tidur.
Sebab sy tidur berdua je dengan baby kat bilik. Baby pulak ada habit taknak tidur malam.
Asal malam je, sy stress. Sy tak dapat tidur. Sorang2 melayan baby yg kejap menangis kejap nak susu kejap nak tukar pampers.
Kita dah lah tak sihat, perut sakit, kawasan luka sakit. Lepas tu sikit2 kena bangun duduk. Baru baring kena bangun balik. Tidur pun duduk sebab budak tidur menyusu tak boleh lepas. Kalau lepas, dia bangun. Haih...
Time tu sy memang betul2 perlukan suami tapi apa boleh buat, dia perlu bekerja.
Stress sy bertambah sbb reason kedua ni, yg bukan niat sy utk merungut, cuma ini memang antara sebab sy mengalami sedikit depression semasa berpantang.
Sy tak tahu lah kenapa, macam2 dah sy buat tapi anak sy mudah tersedak ketika menyusu. Sebabnya adalah aliran susu terlalu laju dan deras. Sy stress. Memang stress. Baju basah toksah cakaplah. Bukan setakat baju, malah perabot sekitar tempat menyusu tu pun habis terkena tempias sebab aliran terlalu deras. Peneman sy adalah kain sapu tangan yg tak sempat kering, sentiasa basah.
Bukan sy tak pam, sy pam sampai sakit pinggang tapi susu cepat penuh. Sy tak boleh cope. I need rest too.
Sy bersyukur sebab susu sentiasa cukup utk anak, tapi bila anak asyik tersedak dek susu terlalu deras, sy jd frust dan stress.
Sy betul2 kurang rehat waktu berpantang. Sy penat dan natijahnya anak jadi mangsa. Sy pernah hempas je baby sy atas katil tapi masih dalam jarak selamat. But still, it's not good for a baby. Goncang2 badan dia bila dia susah sgt nak tidur. Tepuk punggung dia kuat2. Marah punya pasal. Stress punya hal. Depression.
Tapi nasib baik, sy cepat sedar. Masih rasional. Walaupun kadang2 rasa syaitan tu dah suruh buat macam2 kt budak tu. Haih.
Untuk next baby, I expect more challenging situations will come. Sebab, ada si sulung. Oh, that's one of the reasons I'm not so keen to have new baby so soon --- at least until she's 3 years old. Because I know, I can't cope with it. My first child need to be matured enough to at least listen and understand my instructions. And I think she is now. So new baby, cepat2 datang ok! Hehe.
Otey2..Shabar2..
