Salam.
Alhamdulillah tanggal 24/8/2017 sy telah selamat melahirkan anak kedua kami seorang putera pada usia kandungan 39w2d.
Seperti yg diberitahu dalam entry yg lepas, kelahirannya adalah dirancang a.k.a. induce. Usaha untuk mewujudkan kontraksi normal tidak berjaya walaupun semasa serah diri pukul 1 pagi tu bukaan sudah 4cm. Plan asal untuk masuk ubat pukul 3 pagi tapi cancel sebab dah ada bukaan 4cm tu. Jadi dapatlah sy tido sekejap sebelum dikejutkan semula jam 6 pagi untuk get ready masuk LR.
Sy dimasukkan ke LR (actually jalan kaki sendiri serah diri ke LR, lain macam feeling dia. Masa lahirkan kakak nak jalan pn tak larat sebab tengah contraction) pukul 7 pagi. Siap2 sarapan di ward dulu untuk tenaga. Dalam kepala target pukul 10 dah settle semua. Hihi.
Tapi kita hanyalah merancang tapi Tuhan menentukan.
Ubat untuk induce (drip induce) hanya dimasukkan sekitar jam 9.00 pagi, sebab sebelum tu Doc nak try tengok dulu kalau2 bukaan ada progress and contraction telah bermula. Malangnya tak ada apa yg berlaku, maka terpaksalah ubat dimasukkan.
Selepas ubat dimasukkan baru lah ada sedikit rasa sakit tapi tak begitu ketara. Kat graph tu nampak la turun naik contraction tapi sy sendiri tak rasa sakit sangat. Haha.
Pukul 10 pagi nurse stop kan ubat sebab Doc suddenly ada emergency operation pulak. Sebab takut progress sy cepat sangat jadi ubat pun dihentikan seketika.
Pukul 11.10 pagi Doc masuk and pecahkan air ketuban. Ubat juga disambung semula untuk percepatkan contraction.
Bila dah pecah ketuban barulah nikmat kesakitan sebenar dirasai. Haha. Setiap kali contraction rasa bagai nak lari. Sekitar jam 12+ nurse stop kan ubat semula. Actually sy ada perasan setiap kali contraction berlaku, graph CTG akan dropped below 100. Siap notified husband lagi. Didn't know that it was actually something unusual.
Jadi nurse report kat Doc and Doc instructed them to stop ubat buat sementara waktu. Tapi itu tak bermakna contraction berhenti ye. Ia masih progress dengan nikmat sakit bersalin yg biasa. Tapi mujurlah sakitnya tidak berterusan. Ada interval dan masa untuk sy merehatkan diri.
Nurse sempat tanya pada sy, sebelum ni ada tak Doc bagitau baby terbelit tali pusat atau apa? Cuak sy dengan soalan tu tapi memang tak pernah pulak Doc mention pasal tali pusat tu.
Lepas Doc masuk sy dengar mereka berbincang kenapa heartbeat dropped setiap kali contraction dan mereka suspect baby pakai 'rantai'. Maknanya terbelit tali pusat lah! Sy mula risau. Apa agaknya plan mereka untuk cepatkan baby keluar ye?
Doc buat VE and she said bukaan dah okey sekitar 7cm tapi kepala baby masih belum turun, masih tinggi. Jadi, mereka consult sy and minta sy meneran setiap kali contraction sambil tangan Doc / nurse berada di dalam rahim untuk galakkan baby turun ke pintu rahim.
Oh no! Memori melahirkan kakak dengan kaedah yg sama kembali menerjah. Sumpah sakit. No joke ya. Maka bermulalah adegan sy meracau menyebut sakit dan rasa nak give up. Tapi kali ni meracau sendirian sebab Mr MBS tak dapat temankan sy sangat, dak kakak dah nangis2 kat luar LR bila Abbi dia masuk LR teman sy buat seketika. Nurse pulak asyik remind sy heartbeat baby makin slow kalau sy tak push betul2 nanti nyawa baby dalam bahaya. Maka walau sy tak dapat tahan sakitnya pun sy tetap kena bertahan dan push sekuat hati. Rasa nak stop kan moment tu dan anggap semua ni tak berlaku tapi malangnya tak boleh. I have to do it no matter what. Dalam kepala dah rasa nak suruh belah je perut tapi actually dah dilated up to 9cm. Kejadah apa nak belah pulak. Haha. Tapi time tu rasa frust sangat kenapa kepala baby tak turun sekata dengan bukaan pintu rahim? Why everytime (time kakak pun lebih kurang gitu gak) kena ada intervention dari nurse or doctor untuk bawak turun baby tu? I've never get the chance to feel the urge to push yg orang selalu bagitau. Takpelah, bahagian masing2 kan?
Entah berapa kali proses teran-seluk tu dengan bertukar-tukar nurse yg buat, akhirnya mereka cakap ok dah boleh panggil Doc. Baby dah ready nak keluar. Sumpah lega walaupun seksa belum habis!
Bila Doc sampai sekali lagi kena push - gunting - push (ok kali ni masa push tu rasa sakit bila baby bergesel dengan luka yg digunting tu), and finally baby pun pop up dan terus kedengaran suara tangisan sang baby. Alhamdulillah sy sebut berkali-kali. Syukur sangat2 baby selamat dilahirkan jam 1.10 petang.
Tapi kali ni baby tak terus diletakkan di perut macam masa kakak sebaliknya tali pusat terus dipotong dan baby dibawa keluar. Sempat sy lihat dari jauh leher baby penuh dengan tali pusat. Tak tahu lah berapa kali belitan tu. Subhanallah. Kalau lah Doc tak decided untuk induce hari tu, entah apa lah nasib baby sy kat dalam tu agaknya. Everything happened for a reason, kan?
Lepas tu macam biasalah proses keluarkan uri, jahit luka digunting tu (kali ni lama sikit and terasa agak sakit), dan pelbagai proses lain. Oh lupa nak cerita, sepanjang sy tahan sakit tu TV dalam LR buka channel TV3 dan ketika itu sedang berlangsung final badminton berkumpulan wanita Sukan Sea Malaysia menentang Thailand. Semua orang termasuk sy sekejap2 akan jengah ke tv dan tengok match tu. Sometimes we got emotional when the player is having hard times to collect points. Tak lama selepas Doc selesai, game tu pun habis. Malaysia kalah 3-1 kepada Thailand. Nasib baik sy tak kalah oi!
Nurse tinggalkan sy sebentar untuk berehat dan oleh sebab Mr MBS ada bawak masuk kurma tadi, sy pun bedal kurma tu sampai hampir habis. Lapar weyh dah waktu makan tengahari kot.
Bila saya kira2 semula, actually sy tahan sakit 2 jam je. Tapi rasa macam 2 hari. Subhanallah tak tahu lah macam mana orang yg kena induce sampai 2,3 kali masuk ubat tapi tak bersalin jugak tu, apalah rasanya ek. Well setiap orang lain ceritanya. Walaupun sy sakit 2 jam je tapi sebab ada proses seluk-teran tu buatkan sy rasa sangat terseksa ttsskk.. Alhamdulillah dah selesai pun. Rasa serik nak bersalin lagi. Haha. Biasalah baru bersalin kan. Teeheeeheee..
Otey2.. Shabar2..
